Collection de tracts et documents officiels [AC 51/3] : III Propagande de la collaboration et propagande Allemande: Propagande 'politique' : V.N.V., [1935-1945] - Photo n° 524021
Photo n°
524021
:
DAT MEN ZE NEERSCHIETE! Zonnewende ontving van een harer vrienden den brief welke hierna volledig wordt opgenomen. Onze kameraden, welke regelmatig onze propagandageschriften aanvragen en besteld krijgen, zullen ongetwijfeld met veel belangstelling van dit schrijven kennis nemen. ZONNEWENDE dat volledig met zijn toevalligen briefwisselaar akkoord gaat, heeft dan ook gemeend dat dit schrijven een waardige plaats kan innemen in het kader van zijn voorlichtingswerk. Antwerpen, 3 Februari 1941. Aan het Voorlichtingsbureel ZONNEWENDE 28, Vestingstraat Antwerpen. WAARDE HEEREN, Op het oogenblik dat nog zoovele Vlamingen in de komende «Nieuwe Orde», niets anders ontwaren dan een ruim oefenveld voor nieuw onderling gevit, of een ideale wipplank voor onverbeterlijke plaatsjesjagerij, volg ik met zeer veel belangstelling de zoo te waardee-ren aktie van uw Voorlichtingsbureel Zonnewende. Ik wensch U op dezen weg de noodige volharding en een ■ welverdiend sukses. Maar denkt U niet dat, in het kader van uwe pro-paganda, het oogenblik is gekomen om eens duchtig en onmeedoogenloos te hameren, op het schandalig geknoei wan de woekeraarsbende welke onze bevolking letterlijk verhongert en uitmoordt ? Gisteren kwam ik door de Begijnenstraat. Vóór de poort der Staatsgevangenis ontmoette ik eene gekende Antwerpsche personaliteit. Een gesprek werd aangeknoopt. De opvulling van de gevangenis was het thema van onze gedachtenwisseling. «Era zeggen», besloot mijn zegsman, «dat wij niet van honger sterven, dank zij de vastberadenheid van menig slachtoffer dat hier is opgesloten. De man bedoelde de sluikhandelaars. Ziedaar dus het nieuwe slagwoord : DE OORLOGSWOEKERAAR IS EEN HOOGSTAAND PATRIOT WELKE DOOR ZIJN BEVOORRADING DE BEVOLKING VAN DEN ONDERGANG REDT. Vuige kerels, die heel het voedingsysteem ontred-deren, die de bevolking uithongeren om ze beter te kunnen uitbuiten, en die dan, als ze veel geld hebben verdiend, per toeval worden gesnapt, en waarvan er hoogstens een op de duizend in de gevangenis geraakt, die huidigen zich in den mantel van het Belgisch patriotisme. Zij droomen reeds van een «'Bond van Politieke Gevangenen» welke ze later hopen te stichten, en op decoraties en lintjesregen, die in 1918 op mannen van hun soort neerstreek. Dit alles is niet zoo dom gevonden, want ongetwijfeld spelen deze misdadigers in de kaart van de Brit-sche propaganda. In den loop der maanden Juni en Juli, nadat de Britten hier als beesten hadden huisgehouden, was gansch onze bevolking uitgesproken tegen het Engelsch rapalje gekeerd. Dan zijn ze teruggekomen : de JODEN, de VRIJMETSELAARS, de MANNEN VAN LIMOGES. Over al die profiteurs was weldra de mantel der vergetelheid gespreid. Na een paar weken reeds brak het tegenoffensief los. Ongemerkt werd de ondermijning ingezet. Thans beleven wij hiervan een eerste resultaat : al wat het gewone leven min of meer stoort, wordt in de schoenen van de Duitsche overheid geschoven. Zoo vernemen wij uit de Brüsseler Zeitung dat een Brusselsch politiecommissaris, welke het afladen van aardappelen bewaakte, onnoozelweg aan alle omstaan-ders de opmerking maakte, dat er nog enkele andere wagons van dit noodzakelijk product waren aangekomen, maar dat ze ongemerkt daarna de richting van Duitschland hadden genomen. In mijne wijk woont een drogist : de Piet-Wijsneus van gansch de buurt. Steeds heeft hij, samen met de bij hem gekochte koopwaar, zijn wijsheid afgeleverd. Eene volksvrouw vraagt hem naar de zeer bruikbare rantsoenzeep, welke in eiken winkel, aan 1 frank stuk, zou moeten worden aangeboden. « Maar Madameke», antwoordt onze drogist, « zoo'n vodden verkoop ik niet. « Als g'er op blaast is 't al weg. Maar ik heb voor mijn « klienten gezorgd en heel wet zeep op zij gelegd. Al « goed 'want de Duitscher, die thuis geen zeep meer « vinden, kochten alles leeg. Voor U Madameke zal « 't maar 9 frank zijn voor een schoon en goed geper-« fumeerd stuk. Neem ze maar., want zoolang de En-« gelschen niet terug zijn zal 't nog heel wat opslaan ». De man steekt een hooge borst op, strijkt zijn woekerwinst binnen, terwijl de onnoozele volksvrouw het menschlievend (?) patriotisme van dien kerel, op den koop toe, bewondert. In West-Vlaanderen verspreidde men het gerucht dat het Duitsche leger al de aardappelen der streek had verbruikt. Maar als dan bij toeval een volgeladen smokkelwagen werd aangehouden, stelde men vast dat de sluikhandel werd gedreven door...... Belgische gendarmen in uniform. De politieke ondergrond van den sluikhandel blijkt zeer duidelijk uit dit geval. Een mijner kennissen moest te Brussel middagmalen. In een spijshuis der middenstad bestelde hij een dag-schotel : vleesch, aardappelen, groenten. De kelner weigerde misprijzend de vleesch- en aardappelzegels met de woorden : «Die papiertjes hebben geen waarde meer — wij kunnen er niets voor krijgen — olies gaat naar 't leger - gelukkig dat wij voor onze klien-ten zorgen ». Dat stelde de klient bijzonder in zijn geldbeugel vast, want de dagschotel werd hem...... 26 frank aangerekend. Mistevreden over dezen hoogen prijs verliet hij het spijshuis en sakkerde, niet tegen den woekeraar die het lokaal uitbaatte, maar wel tegen het Duitsche leger. De Britsche propaganda had eens te meer haar doel bereikt. Er zijn duizenden van die gevallen. De sluikhandel is een der hoofdbestanddeelen van de Engelsche pro-